Dick-Paul, Leon en Mikolaj op reis door Zuid-Oost Azië!

The return of the Polak

Hallo familie, vrienden en kennissen

Eindelijk hebben we weer eens tijd om ons verhaal up te daten. Wat hebben we toch weer een aantal drukke en enerverende dagen achter de rug. Mikolaj heeft zich ondertussen zich ook weer bij het reisgezelschap gevoegd.

Mikolaj kwam vrijdag 1 augustus aan in de Cameron Highlands na een aantal leuke dagen in Thailand achter de rug te hebben. Na een lange reis was hij nog te moe om met ons te wandelen dus besloot Mikolaj een middagdutje te gaan doen. Wij zijn gaan wandelen vanuit Tanah Rata naar de theeplantages. Op de map zou dit een wandeling van een kleine 2 kilometer zijn langs de snelweg. Natuurlijk werken mappen in het buitenland net wat anders, wat resulteerde in een 7km lange wandeling in de volle zon (circa 30 graden) langs een soort van snelweg. Al na de eerste kilometer besloten we al onze T-shirts uit te doen, dus liepen wij met ontbloot bovenlijf langs de snelweg

Laughing
. Waarschijnlijk zag dit er erg sexy uit, want we kregen veel getoeter te horen en chinese vrouwen die ons aanmoedigden
Tongue out

Na een dik uur wandelen zijn we aangekomen bij theeplantages. Wat een prachtig gezicht was dat zeg. Kleine groene struiken die tot in de verte over de heuveltoppen reikten. Natuurlijk hebben we hier ook een kopje thee gedronken (de huisthee), maar toch was dit niet our cup of tea. Toch moet de thee uit deCameron Highlands lekker zijn, want het schijnt een wereldberoemde thee te zijn, vooral die van de BOH plantage.
Na weer wat uitgerust te hebben, vervolgden wij weer onze wandeling. Als het goed is zou een kleine kilometer verderop een leuke waterval zijn (The Whispering falls). Na een kleine 10 minuten hebben we deze bereikt en hebben we de benodigde fototjes geschoten.

Ja en toen moesten we ook weer terug. Gelukkig zijn Leon en DP niet zo gek dat ze het hele stuk nog een keer zouden lopen. Eerst hebben we geprobeerd een taxi te bellen, maar die vroeg veel te veel Ringgit voor dat kleine stukkie terug. Toch maar weer lopen dan...... ondertussen onze duim opsteken..... vijf auto's verder stopte een pick-up truck..... en daar stapten wij in

Laughing
. We hebben dus gelift. Binnen 5 minuten waren we in Tanah Rata en het kostte ons geen cent.

Die zelfde middag hebben we ook nog een wandeling met Mikolaj gemaakt door de jungle. Deze tocht leidde ons langs de Robinson Falls. De grootste waterval in het Cameron Highland gebied. Daarna zijn we met Mikolaj naar onze favoriete eettent gegaan in de Cameron Highlands waar we tot nu toe steeds ons ontbijt en diner genuttigd te hebben. Een goed indiaans restaurtant die de lekkerste Roti's, Tandoori Chicken en Nasi Lemak van de stad serveerde.

De volgende dag zijn we met Mikolaj en Tracey (Canadese) op pad gegaan om de een na hoogste berg van de Cameron Highlands te beklimmen. De Gunung Brinchang, een berg van 1840 meter hoog was een flinke bergwandeling waar 3 uur voor stond. Voordat we aan de beklimming van de berg begonnen hebben we eerst nog een boedhistische tempel bezocht voor wat extra geluk.

De tocht naar de top van de Gunung Brinchang was een pittige tocht die behoorlijk stijl omhoog ging, maar wat hebben we met een ontzettend goed tempo de berg beklommen. We waren echt allemaal in topvorm. Zelfs Tracey een canadese vrouw van 31 die niet hoger kwam dan onze borstkast hield het tempo tot aan de top vol. De laatste kilomterer van de beklimming was zo stijl dat je per stap wel meer dan een halve meter omhoog ging. Na een kleine anderhalf uur hadden we de top van de berg bereikt. Helaas was het zicht op de top van de berg erg slecht aangezien er een dikke sluimerbewolking rond de berg was. Op de berg hebben we lekker even wat geluncht en zijn we met een groep Maleise studenten op de foto gegaan.

De afdaling van de de Gunung Brinchang was gelukkig op een geasfalteerde weg. Deze weg leidde ons langs de Boh theeplantages. Deze plantages waren nog veel indrukwekkender dan degene die we de dag ervoor hadden gezien. Na een kleine 8 kilometer lopen was de fut er echt uit en hebben we een taxi te pakken gekregen die ons naar ons hostel bracht.

Na deze wandeling moesten we goed uitrusten want er stond een spannende pot poker in de jungle barop ons te wachten met twee zweden. Helaas lagen wij drie nederlanders er al snel allemaal uit, maar gelukkig hebben we wel erg gelachen met de zweden, wat een mooi taaltje spreken die lui toch. Na wat biertjes gedronken te hebben, moesten we toch maar weer eens het bed in duiken. De volgende ochtend zullen we per bus afreizennaar een tropische eilandengroep: The Perhentians (eilanden waar expeditie robinson in de buurt is opgenomen)

Reacties

Reacties

Linda

" Zelfs Tracey een canadese vrouw van 31 die niet hoger kwam dan onze borstkast hield het tempo tot aan de top vol."

Vraagje: waarom zou Tracey niet het tempo vol hebben gehouden. Omdat zij een canadees is? Toch niet omdat zij klein is? Maar toch zeker ook niet omdat zij een vrouw is! En al helemaal niet omdat zij 31, dus ouder dan 30 is. Want boven de 30 zijn mensen ook nog fit hoor.
Kortom ik had wat moeite met deze zin. Voor de rest leuk verhaal.

Anne

Hoi allemaal

eindelijk eens een reactie van mij
ik schaam me een beetje maar volg jullie reis met enorme belangstelling en best met een bonk jaloezie
ik vind het fantastisch op welke manier jullie het reisverslag maken
het is soms echt alsof je het zelf hier zit mee te maken
ook de foto's geven een perfecte indruk van wat jullie allemaal mee maken
Dick Paul, heb je ook nog gefilmd???? of ben je de camera al kwijt...(geintje)...

ik kijk weer uit naar het volgende verslag

groetjes aan jullie

Anne & Marain

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!